Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Αύριο

Σ' ένα σημείο ανάμεσα στις πολυκατοικίες βλέπεις τη θάλασσα πορτοκαλιά,
να αντανακλά μες στο δωμάτιο.

Οι γλάροι, τα τσόνια, τα κοράκια
ηχούν απομακρυσμένα σαν την κόρνα του πλοίου
που περιμένεις να δέσει στο λιμάνι.

Έφτασε, δένει.
Μα κείνο που θες να δείς να ξεφορτώνει δεν το βλέπεις.
Μείτε από κοντά στην προκυμαία,
μείτε απ΄ανάμεσα απ΄τα σπίτια.

Στο δωμάτιο στέκει ακόμα τ΄όμορφο πορτοκαλί,
αλλά είναι νωρίς.
Είναι νωρίς να έρθει το μεγαλείο  που για χάρη του ξαγρυπνάς,
παρέα με τον υδρώτα της καλοκαιρινής νησιώτικης υγρασίας.

Σαν έρθει όμως, μόνο ένα σχήμα θα χει:
αυτό των ματιών σου, στου σαλονιού το χρυσό καθρέφτη.

Πέσε κοιμήσου τώρα και σου υπόσχομαι,
μια μέρα θα ξυπνήσεις ίδιος με το αύριο.