Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

γέννηση


ασπρόμαυρη φωτογραφία

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν είναι τίποτε άλλο από την
πραγματικότητα ειδωμένη και αποτυπωμένη με την ωμότητα
του άσπρου-μαύρου.

Το χρώμα απουσιάζει και μαζί του και το συνηθισμένα
"ωραίο", το καθημερινό και κάποιες φορές σχεδόν
αδιάφορο, "όμορφο". Δεν εντυπωσιάζει με την πληθωρικότητα και τον κορεσμότου, το μάτι. Η φόρμα καλείται να καλύψει την απουσία του, να πάρει τη θέση του και να γίνει το κύριο και το στατικό
σημείο της εικόνας. Οι τόνοι του γκρίζου, η τονικότητα, το άσπρο και το μαύρο, λειτουργούν σαν το σχέδιο στη ζωγραφική. Όσο πιο γερό, σωστό και δεμένο τόσο πιο εύκολα θα σταθει το χρώμα πάνω του.
Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία δε θά'ρθει το χρώμα να
καλύψει το σχέδιο. Αντίθετα, είναι από μόνη της ολοκληρωμένος πίνακας. Η λιτότητα του μέσου, ο μουσικός μινιμαλισμός της, είναι που την κάνουν τόσο ξεχωριστή. Απλή, λιτή και απέριτη στηρίζεται μόνο στις φόρμες της, στους όγκους της και στη φωτοσκίασή της. Φυσικά κάθε ασπρόμαυρη εικόνα δεν είναι ούτε έργο τέχνης, ούτε καν ένας "πίνακας" από μόνη της. Δε φτάνει το ασπρόμαυρο φιλμ, τα χημικά και το χαρτί για να γίνει μια εικόνα πραγματικά ενδιαφέρουσα. Θέλει πολύ καλή σύνθεση, "κάδρο", ματιά, στιγμή, που είτε τα έχει μια εικόνα και ξεχωρίζει, είτε δεν τα έχει και περνά απαρατήρητη και αδιάφορη. Θέλει και "τύχη" όπως και η φωτογραφία στο σύνολό της. Μα πάνω απ' όλα θέλει δουλειά, δουλειά, δουλειά. Θέλει σοβαρή αντιμετώπιση, σπουδή και αέναη μαθητεία.
Νίκος Κουτσοπάνος

λιανo




"Φοβήθηκα τη μοναξιά και φαντάστηκα ανθρώπους." ΚΔ