Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

...


Το τερατώδες αριστούργημα


Με παίρνει αλαμπρατσέτα η Επανάσταση
βγαίνουμε βόλτα οι δυο μας
στις φωταγωγημένες λεωφόρους
αργά τη νύχτα η ώρα 2
μετά την ποίηση που ξαγρυπνάνε ακόμη
ανύσταχτοι κομμουνιστές μελετώντας τον Λένιν
προσπαθώ να μη σκύψω ούτε χιλιοστόγραμμο
από τη χαρά μου
καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι
και με το δίκιο μου λέω
γιατί πίσω από τους κορμούς των δέντρων
με παραμονεύουνε χίλιοι χαφιέδες
και με φοβούνται στρατηγοί
δικτάτορες συνταγματάρχες
βασιλιάδες στρατοδίκες
παρ' ότι δεν έχω στην κωλότσεπη μπιστόλι
ούτε γροθιά σιδερένια
ούτε σουγιά να κόβω το ψωμί μου
ούτε μπαστούνι ούτε γεράκι
τίποτα τίποτα
πάρεξ ένα τρεμάμενο χαμόγελο μπροστά στο θαύμα του κόσμου που ετοιμάζουν
οι πραγματικοί επαναστάτες.

(Γιάννης Ρίτσος «Το τερατώδες αριστούργημα» - Αθήνα, Κάλα­μος - 1977)

ακόμα κι αν φύγεις κι αν φύγω,
ένα κομμάτι αυτών που γράφω θα 'ναι πάντα για 'σένα.

---