Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Το Χρονικό Μιας Αγίας

Αντί προλόγου - επιλόγου.

Μία γκρίνια είχε πάντα ο παππούς μου.
Ο γλυκύ βραστός του να είναι ακριβώς ίδιος με τις ιδιοτροπίες του. Το φωτογραφικό χρονικό, της γιαγιάς μου της Αγιούλας, ξεκίνησε με την συνειδητοποίηση της ιδίας, του χαμού του άντρα της. Αφού μετά από έναν βαθύ μεσημεριανό ύπνο, έπινε μόνη της τον απογευματινό τους καφέ. Έκτοτε ζούσε με μια μόνο επιθυμία. 
Όταν συναντηθούνε ξανά, να του πετύχει τουλάχιστον το καϊμάκι. Μπορεί και να το πέτυχε.