Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

~



Ούτε πριν, ούτε αργότερα.
Μόνο εκείνη την ώρα.
Την ώρα που τα μάτια σου θα λάμπουν σαν όταν γίναμε ένα.

Στα σοκάκια θα γυρνάμε σφυχτόχερα, να μην χαθούμε
και τα παιδιά που πίσω μας θα περπατούν
θα ντρεπονται που αγαπάμε τόσο.
Θα ντρέπονται που είναι νωρις γι αυτούς, 
να συναισθανθούν το μοίρασμα των συναισθημάτων μας.
Τον έρωτά μας.

Ούτε πρν, ούτε πιο μετά σου λέω.
Μόνο τότε που το φεγγάρι μας θα φτάσει, με το φως του να μας λούζει, 
γύρω μας θα χαράξουμε ένα κύκλο στο χώμα, οι άλλοι μη μας βλέπουν. 
Θα χαθούμε αόρατοι, έτσι απλά, σαν να γινόταν πάντα.

Θα παμε σε μέρη που ίσως να τα χαμε ονειρευτεί. 
Ίσως να βρούμε και τ όνειρά μας.
Θα γίνουμε σύννεφα, βρόχή, θάλασσα και πάλι σύννεφα,
νερό να ξεδιψάει ο ένας τον άλλον.

Κάτω απ το φως του φεγγαριού θα χαμογελάν τα στόματά μας.
Που ξέρεις, ίσως φιληθούμε και γίνουμε κι εμείς φεγγάρια.


Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Μπορώ να πεθάνω στον ύπνο μου;
Can I die in my sleep?
Puis-je mourir dans mon sommeil?
私は私の睡眠中に死亡することができます。

θα το θελα.