Φεύγουν οι άνθρωποι.
Ήρθαν στην έπαρση της μοναχικότητας
να πέσετε αγκαζέ στη συζευγμένη ύπαρξη.
Ξυπνάς να τους δεις κοιμησμένους δίπλα σου, μα αυτοί έχουν φύγει πριν ξημερώσει.
Θα πιείς καφε, καλημέρα και αντίο?
Μή κάνεις με τη μπιτζάμα έξω να τρέξεις να τους βρείς.
Στη γειτονιά σου έμεινες μόνος με τους γείτονες.
Πρόσεξε τα αναστάσημα χαμόγελα, το άγιο φως του αναπτήρα.
Να σκεπαστείς, τον ύπνο να συνεχίσεις.
Ίσως στην άδεια πλευρά του κρεβατιού,
νέο όνειρο,
χώρο να βρεί σαν έρθει.
